نام و نام خانوادگی:
سیدرضا موسوی‌تبار
زندگینامه:
سیدرضا موسوی‌تبار متولد ۱۳۴۳ جهرم است. او مدرک لیسانس علوم قضایی از دانشکده علوم قضایی قوه قضاییه دارد.
مسئولیت‌ها:
– معاون دادستان شیراز در امور مربوط به دادگاه‌های انقلاب (در امور قاچاق کالا و مواد مخدر و جرائم امنیتی)
– دادستان عمومی و انقلاب جهرم حداقل از اوایل سال ۱۳۸۵ تا مردادماه ۱۳۸۶
– سرپرست دادسرای عمومی و انقلاب شیراز از مرداد ۱۳۸۶ تا ۱۵ آبان ۱۳۹۲
–مدیر ارزشیابی قضات استان فارس در سال ۱۳۹۳
– نماینده دادستان انتظامی قضات شیراز در سال ۱۳۹۳
موارد نقض حقوق بشر:
نقض حقوق شهروندان بهایی به دلیل باور مذهبی
سیدرضا موسوی‌تبار به عنوان سرپرست دادسرای عمومی و انقلاب شیراز و معاون دادستان شیراز، در تضییع و نقض حقوق بهاییان دستگیر‌شده شیراز مسئول است. او به دلیل عدم رعایت استانداردهای حقوقی منصفانه در باره بهاییان بازداشت‌شده در زمان شروع تحقیقات، مراحل بازپرسی، بازداشت و تفتیش منازل و مراحل دادرسی غیر عادلانه و غیر منصفانه و اقدامات فراقانونی در نقض حقوق این افراد نقش دارد.
– غلامحسین رییسی، وکیل دادگستری و رییس سابق کمیسیون حقوق بشر کانون وکلای فارس، در مصاحبه با عدالت برای ایران می‌گوید: «…سیدرضا موسوی‌تبار به عنوان معاون دادستان شیراز در امور مربوط به دادگاه انقلاب مسئول مستقیم نقض حقوق فعالان سیاسی و مدنی، وکلا، فعالان جنبش زنان، تازه‌مسیحیان، روزنامه‌نگاران و بهاییان در شهر شیراز است. کلیه امور قضایی مربوط به بازداشتگاه بدنام اداره اطلاعات شیراز، معروف به “پلاک صد” [۱]، به دستور وی انجام می‌شود….»
او که وکالت پرونده‌های سیاسی متعددی را بر عهده داشته است، خود نیز قربانی اقدامات و دستورهای غیر قانونی و فرا قانونی موسوی‌تبار بوده است. او در ادامه به عدالت برای ایران می‌گوید: «….دستور احضار و تشکیل پرونده برای من و تعقیب غیر قانونی اینجانب که در زمان مراجعه ماموران به منزلم عین دستورش را که در ذیل درخواست اداره اطلاعات نوشته شده بود به من نشان دادند چون از آنها حکم خواستم، دیدم که خط موسوی‌تبار بود و امضای او در ذیلش بود… »
– در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۸۵، تعداد ۵۴ نفر از جوانان بهایی که در طرحی داوطلبانه و خودجوش به آموزش کودکان کم‌بضاعت محلههای کم‌درآمد شیراز مشغول بودند، به اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» بازداشت شدند. طی یک پروسه دادرسی ناعادلانه و بدون رعایت تشریفات قانونی مندرج در آیین دادرسی، رها ثابت به همراه هاله روحی و ساسان تقوا، دو جوان دیگر از این گروه، به چهار سال زندان تعزیری محکوم شدند و آن ۵۱ تن دیگر به یک سال حبس تعلیقی به شرط «شرکت در کلاس‌های تبلیغات اسلامی». آبان‌ماه سال بعد رها ثابت، هاله روحانی و ساسان تقوا از سوی وزارت اطلاعات شیراز فراخوانده شدند و در اقدامی فرا قانونی به زندان‌های انفرادی پلاک صد شیراز منتقل شدند. این افراد بیشتر مدت حبس خود را در زندان‌های انفرادی پلاک صد شیراز گذراندند.
– هاله روحی در نامه‌ای که به صورت عمومی در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۸۸ (پس از هجده‌ماه بازداشت در بازداشتگاه پلاک صد) به نام «من هاله روحی، یک زندانی سیاسی هستم» منتشر شده است، می‌نویسد: «…در طول روز فقط ده تا بیست دقیقه در فضایی محصور به نام هواخوری که سقف ندارد ، قدم می‌زنم و زمان آن را هم زندانبان تعیین می‌کند، گاهی هشت صبح ، گاهی دوازده ظهر و امکان طولانی شدن مدت هواخوری نیز نیست. آیا برای فردی که بیست و چهار ساعت در اتاقی در بسته است، ده دقیقه فضای باز کفایت می‌کند؟ من امکان استفاده از تلفن را ندارم، در صورتی که هر زندانی می‌تواند هر روز از تلفن استفاده کند. من تمام آنچه قبل از صدور حکم بوده را نادیده می‌گیرم. امروز اگر من یک زندانیم با من مثل یک زندانی رفتار کنید، اگر من یک زندانیم مرا به زندان ببرید، به من اجازۀ هواخوری بدهید. به من اجازۀ استفاده از تلفن، ارتباط با افراد، زندگی اجتماعی و … بدهید. اگر من زندانیم حقوق یک زندانی را در مورد من اجرا کنید. آیا زمانی که مرا به بازداشتگاه (پلاک صد) بردید ،سازمان زندان‌ها آنجا را جزو زندان‌های خود می‌شناخت؟! آیا سازمان زندان‌ها شرایط آنجا را به عنوان زندان قبول دارد؟»
رها ثابت، یکی از جوانان بهایی که در محلههای محروم شیراز به خدمات اجتماعی داوطلبانه مشغول بوده، مدت سه سال و نیم از مدت محکومیت خود را در یک سلول انفرادی در بازداشتگاه پلاک صد شیراز گذرانده است. او در شهادتش به عدالت برای ایران می‌گوید: «…دادستان کل استان فارس آقای جابر بانشی خودش به پدرم گفته بود که اگر دخترتان را ببرم [زندان] عادل‌آباد [شیراز]، از دربان زندان عادل‌آباد تا رییس زندان بهایی می‌شوند، به خاطر همین من دخترتان را اینجا [پلاک صد] نگه داشته‌ام. این سه سال و چهار ماه طول کشید. یعنی سه سال و چهار ماه من را آنجا نگه داشتند در شرایط بازداشتی. ….کلا همه‌اش انفرادی بود،… هیچ [نگهبان] زنی نبود. خودشان هم می‌گفتند ما چون هیچ پرسنلی که زن باشد نداریم. … زندانبان هم همان بازجو بود …من از صدایش تشخیص می‌دادم این همانی است که ازم سوال جواب می‌کند. اینطوری بود، …من صدای بقیه زندانی‌های مرد را می شنیدم، مثلا بغل‌دستی‌های من همه‌شان پسرهای جوان یا مردهایی بودند که دستگیرشان کرده بودند. داد و بیداد می‌کردند، سر و صدا می‌کردند، تو در لگد می‌زدند و از آن طرف هم، آنها [زندانبان‌ها] بد و بیراه بهشان می‌گفتند …»
غلامحسین رییسی که وکالت چند تن از این جوانان را به عهده داشته به عدالت برای ایران گفته است: «من شخصا شنیدم که آقای موسوی‌تبار در مقابل درخواست من برای عفو خانم‌ها رها ثابت و هاله روحی و آقای ساسان تقوا گفت اینها باید دست از اعتقاداتشان بردارند تا مورد عفو قرار گیرند یا حداقل خود را بهایی نداند تا من ترتیب عفو آنها را فراهم کنم. که با مخالفت من و آنها روبه‌رو شد و اینکه در نامه نوشته بودم اگر چه موکلین اعتقاد به بی‌گناهی خود دارند چون ادامه نگهداری بیش از دو سال در شرایط انفرادی شکنجه محسوب می‌شود موسوی‌تبار و [جابر] بانشی صرفا به این دلیل که در صورت انتقال به زندان عمومی باعث بهایی شدن سایر زندانیان می‌گردند و با درخواست مخالفت کردند و تا پایان حبس در پلاک صد در حالت انفرادی بودند…»
– در تاریخ چهارده بهمن‌ماه سال نود نیروهای امنیتی در یک اقدام هماهنگ و هم‌زمان، با حمله به منزل بیش از سی تن از شهروندان بهایی ساکن شیراز بیش از یازده نفر را بازداشت کرده‌اند. بر اساس این گزارش، منازل پیام تسلیمی، مژده فلاح، مژگان عمادی، نیما دهقان، سینا ساریخانی، یکتا فهندژ، سام جابری، فائزه تشکر، نورا فلاح و ژینوس فنائیان بازداشت شده‌اند. همچنین منزل تعداد دیگری از بهائیان از جمله مهران پیمانی، ماندانا کمالی، یکتا فهندژ، ایمان رحمت‌پناه، طاهره نوروزی، سیما سبتو و سعید دهقان از سوی نیروهای امنیتی تفتیش و تعدادی از وسایل شخصی ایشان از جمله کامپیوتر، سی‌دی، عکس و کتاب ضبط شد.
برخی از این افراد از جمله رزیتا اسلامی، ایمان رحمت‌پناه، فرید عمادی و سعید دهقان برای روز شنبه پانزده بهمن به پلاک صد شیراز احضار شده‌اند. ژینا دهقان دختر نُه ماهه ژینوس فنائیان نیز در میان افراد بازداشتی بوده است. تمامی این افراد به بازداشتگاه پلاک صد شیراز منتقل شده‌اند. در چند مورد عملکرد و رفتار مامورین بسیار خشن و همراه با ضرب و شتم بوده است.
قرار گرفتن در لیست تحریم‌های حقوق بشری اتحادیه اروپا
اتحادیه اروپا در ۲۱ اسفند ۱۳۹۱، سیدرضا موسوی‌تبار را به دلیل نقشی که در نقض گسترده و شدید حقوق شهروندان ایرانی بهایی داشته در فهرست «ناقضان جدی حقوق بشر» قرار داده است. بر اساس بیانیه اتحادیه اروپا او از ورود به کشورهای این اتحادیه محروم کرد و کلیه دارایی‌های احتمالی وی در اروپا توقیف شده است.
۱- «بازداشتگاه پلاک صد شیراز» بازداشتگاهی زیر نظر نهادهای امنیتی در قسمت جنوب شرقی شیراز به آدرس فلکه ارتش-خیابان سپاه است که بسیاری از فعالان حقوق مدنی و حقوق بشر و دگراندیشان دینی و مذهبی در رابطه با اتهامات امنیتی وارده به آنها به این بازداشتگاه غیر قانونی منتقل می‌شوند. این بازداشتگاه فاقد امکانات استاندارد و اولیه است و سلول‌های کوچکی دارد که به عنوان سلول انفرادی از آنها استفاده می‌شود. البته در باره اینکه دقیقا زیر نظر کدام یک از نهادهای امنیتی اداره می‌شود، نمی‌توان با قطعیت اظهار نظر کرد. در بسیاری از منابع خبری و بسایت‌ها آمده است که بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز، حال آن که رها ثابت در شهادت خود به عدالت برای ایران می‌گوید: «… بالای برگه‌هایی که امضا می‌کنی، مال ملاقات و اینها [که] مربوط به خیلی سال پیش است، نوشته بازداشتگاه اطلاعات سپاه.»
*آخرین به‌روز‌رسانی: ۲۳ خرداد ۱۳۹۷*
